خیلی سخته.......دیگه نمیتونم تحمل کنم.............

نمیدونم بگم چی سخته؟چون همه چی سخته زندگی کردن سخته وقتی زندگیت با مرگ یکی باشه..........

سخته نفس بکشی ولی نفست بالا نیاد..........

سخته بخندی ولی بعدش گریه کنی..........

همه چی سخته این که میبینم خیلیا با خوبی وخوشی زندگی میکنند ومن غصه میخورم........

این که مردم به غصه های ما میخندند.......اخ خدا به دادم برس ..........من فرنازم همون دختری که یه جا بند نمیشد............

اره من همونم شاید تو هم دیگه باور نمیکنی....من همون دختری باشم که شاد و خندان بود ... اما چی شد؟ کی میدونه چی شد؟ چطور شکستم؟ همه میگن نسبت به دبستانم لاغر شدم اره چون کلی غصه میخوردم . کلی حرس میخوردم اره شام نمیخوردم چون میلم نمیکشید......خیلیا تو دنیا نمیدونن ینی چی که یکی رو دوست داشته باشی ولی اون نه .

نمیدونن چقدر سخته مجبور باشی وانمود کنی همه چی خوب و عالیه؟؟؟؟در صورتی که همه چی غیر قابل تحمله من زندگی سختی دارم ...... نیمی از ظاهر زندگیم که دردناک تره تازه مشکل خوبشه....چون میتونم بیانش کنم..........من اونو دوست دارم واون حتی منو نمیبینه شاید خیلی نگام کرده تا حالا اما ندیدتم هیچوقت منو ندیده نه فقط امروز نه فقط دیروز بلکه دو سال منو ندیده سال اول اصلا نمیدید ولی سال دوم باز خدارو شکر نگام میکرد انگار یه نقاشی رو نگا کنه و فقط مثل یه رهگذر. ولی با این نگاها این تابلو میشکنه خورد میشه اما هیچکی نمیفهمه باز هم همه رد میشن نگا میکنند و میرن اما.....هیچکس هیچکس نمیبینتش.

خدایا همه اونو مسخره میکنن ولی نمیفهمن واقعا ناراحت میشم اون ادم خوبیه حقش نیست بعد خوبی هایی که در حقم کرد این جوری جوابشو بدم.............

هیچگاه قدرشو ندونستم.

عشق من منو ببخش که نفهمیدم تو کی هستی.........

به خاطر کارای بچه گونم منو ببخش .............

ومن هم تو رو میبخشم که هیچوقت منو ندیدی با این که 30بار نگاهم کرده بودی...