جاشو پر نکردم
به نظرتون این دختره انقد این پسره رو دوست داره پسره در نهایت باهاش میمونه یا دلشو میشکنه.؟
نظر بدین میخوام امار بگیرم.
شعر زیبای حمید مصدق تو به من خندیدی و نمی دانستی من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم باغبان از پی من تند دوید سیب را دست تو دید غضب آلود به من کرد نگاه سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک و تو رفتی و هنوز، سالهاست که در گوش من آرام آرام خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم و من اندیشه کنان غرق در این پندارم که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت من به تو خندیدم چون که می دانستم تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی پدرم از پی تو تند دوید و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه پدر پیر من است من به تو خندیدم تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک دل من گفت: برو چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را ... و من رفتم و هنوز سالهاست که در ذهن من آرام آرام حیرت و بغض تو تکرار کنان می دهد آزارم و من اندیشه کنان غرق در این پندارم که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت
جواب زیبای فروغ فرخ زاد
مگر میشد با سنگ انداختن های پیاپی در اب ماه را از حافظه اب پاک کرد؟ و دوست خوبم توهم...
به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه امیدی را
سخت مغروری و میسازی سرد
در دلی اتش جاویدی را
دیدمت وای چه دیداری وای
این چه دیدار دل ازاری بود
بی گمان برده ای از یاد ان عهد
که مرا باتو سر و کاری بود
دیدمت وای چه دیداری وای
نه نگاهی نه لب پر نوشی
نه شرار نفس پر هوسی
نه فشار بدن و اغوشی
این چه عشق است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
میگریزی زمن و در طلبت
باز هم کوشش باطل دارم
باز لب های عطش کرده من
لب سوزان تورامیجوید
میتپد قلبم و باهر تپشی
قصه عشق تورا میگوید
بخت اگر از تو جدایم کرده
میگشایم گره از بخت چه باک
ترسم این عشق سرانجام مرا
بکشد به سرا پرده خاک
اتش عشق به چشمت یکدم
شعله ای گشت و سرابی گردید
تا مرا واله و بی سامان دید
نقش افتاده بر ابی گردید
در دلم ارزویی بود که مرد
لب جانبخش تورا بوسیدن
بوسه جان داد به روی لب من
دیدمت لیک دریغ از دیدن
به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه امیدی را
سخت مغروریومیسازی سرد
در دلی اتش جاویدی را
دخترک خنده کنان گفت که چیست راز این حلقه زر؟
راز این حلقه که انگشت مرا این چنین سخت گرفته است به بر
راز این حلقه که در چهره او این همه تابش و رخشندگی است؟
مرد حیران شد و گفت:
((حلقه خوشبختیست
حلقه زندگی است))
همه گفتند((مبارک باشد))
دخترک گفت((دریغا که مرا
باز در معنی ان شک باشد))
سالها رفت و شبی زنی افسرده نظر کرد بران حلقه زر
دید در نقش فروزنده او روز هایی که به امیدوفای شوهر
به هدر رفته هدر...
زن پریشان شد و نالید که وای
این حلقه که در چهره او
باز هم تابش و رخشندگی است
حلقه بردگی و بندگی است
فروغ فرخزاد
اااااااااایییییییییییییییییینم از عققققققققققشششششششش من...................
